کامل بهائی -عمادالدین طبری (تألیف ۶۷۵ هـ. ق)
چون ظهر شد نماز شدّت خوف بگذارد و از اصحاب او هیچ‌کس باقی نماند الا اقربای او، برادران و عمو زادگان از اقربا.
اول کسی که بیرون آمد علی بن الحسین* بود. یک‌یک و دودو می‌رفتند و حرب می‌کردند و سواران و پیادگان لشکر کفر را می‌کشتند.
حسین کشته یا نیم کشته ایشان را به در خیمه زنان می‌برد، از پسران و عمو زادگان و برادر زادگان، بعدازآن خلق روی به حضرت حسین علیه‌السلام کردند.
قبر عباس کنار فرات است.
علی بن حسین* را پایین پای حسین علیه‌السلام قراردادند.
و باقی (شهدا) را قبر می‌کندند و جمله شهدا را در آن قبر نهادند و معین نیست که هر یک کدام است الا آنکه لا شک حائر محیط است جمله از جانب پایین پای حسین علیه‌السلام.
هیجده تن از اهل‌بیت رسول با حسین شهید شدند؛
شش پسران امیرالمؤمنین علیه‌السلام بودند: عباس و عبداللّه و محمد و ابوبکر و جعفر و عثمان
ابوبکر و جعفر و عثمان سه تن از کنیزک بودند.*
و عباس و عبداللّه مادر ایشان لیلی* بنت مسعود ثقفی است که پدرش از شجاعان و صنادید عرب بود و چون لیلی از امیرالمؤمنین جمله پسران زائید ملقب به امّ‌البنین شد.
و علی اوسط* و عبداللّه شیرخواره* از پسران حسین بودند و ابوبکر و عبداللّه و قاسم پسران حسن علیه‌السلام بودند. که از این سه، عبداللّه و قاسم به حدّ بلوغ نرسیده بودند.
محمد و عون پسران عبداللّه بن جعفر طیار از بطن زینب خواهر حسین علیه‌السلام بودند.
و جعفر و عبدالرحمان پسران عقیل بن ابیطالب بودند.
و عبداللّه و ابوعبداللّه پسران مسلم بن عقیل بودند.
و محمد بن سعید بن عقیل بود.
پس جمله پایین پای حسین مدفون‌اند مگر عباس سقا که برکنار فرات مدفون است.(۱)