مناقب آل ابیطالب علیه‌السلام -ابن شهرآشوب (متوفی ۵۸۸ هـ. ق)
اول کسی که از بنی‌هاشم وارد جنگ شد عبداللّه بن مسلم بود و چنین رجز می‌خواند:
امروز پدرم مسلم را ملاقات می‌کنیم و جوانانی که بر دین پیامبر بوده‌اند.
آن‌ها مانند این قوم دروغ‌گو نیستند بلکه خوبان و با نسب‌های عالی هستند از بزرگان هاشمی که حسب نیک دارند.
پس جنگید تا اینکه ۹۸ نفر را به سه حمله کشت و بعد عمرو بن صبیح صیداوی و اسد بن مالک او را کشتند.
پس از او جعفر بن عقیل به میدان آمد و می‌فرمود:
من جوان ابطحی طالبی از گروه هاشمی هستم و غالب خواهم بود.
ما حقّاً بزرگان خلقیم و این حسین علیه‌السلام است آقای نیکان و پاکان.
پس دو نفر یا ۱۵ سوار، را کشت و آنگاه بشر بن سَوْط همدانی او را کشت.
بعد از او عبدالرحمان بن عقیل به میدان آمد و این رجز را می‌خواند:
پدرم عقیل است پس جایگاهم را در بین بنی‌هاشم بدانید و بنی‌هاشم برادران من هستند.
راست‌گویانی که هم‌تراز قرآن هستند، این حسین است که بنیانی استوار دارد و آقای بزرگان و جوانان است.
پس ۱۷ سواره را کشت، و او را عثمان بن خالد جهنی به قتل رساند.
بعد از او محمد بن عبداللّه بن جعفر به میدان آمد و این رجز را انشاء کرد:
به خدا از دشمنان شکایت می‌برم که این قوم از روی لجاجت و کور باطنی در هلاکت افتادند.
آن‌ها علوم قرآن از محکمات تنزیل و تبیان را تغییر دادند، کفر و سرکشی خود را آشکار کردند.
پس ۱۰ نفر را کشت و عامر بن نَهْشل تمیمی او را به قتل رساند.
بعد از او برادرش عون بن عبداللّه به میدان آمد و می‌گفت:
اگر مرا نمی‌شناسید، من پسر جعفر هستم، او شهید راستی در بهشت‌های نورانی است که پرواز می‌کند در بهشت با بال‌های سبز، و همین برای شرافت مادر بین شما کافی است پس ۳ سوار، و ۱۸ پیاده را کشت و آنگاه عبداللّه بن قطنه طائی او را کشت.
روایت‌شده که عبیداللّه بن عبداللّه برادر عون بود و بشر بن حُوَیطره او را به قتل رساند.
و روایت‌شده که عبداللّه بن عقیل اکبر جنگ کرد پس عثمان بن خالد جُهنی او را کشت و روایت شد که محمد بن مسلم جنگید و ابو مریم ازدی او را کشت.
و روایت‌شده که محمد بن ابی سعید بن عقیل جنگید پس او را لقیط بن یاسر جهنی با تیری کشت.
سپس عبداللّه بن حسن علیه‌السلام وارد میدان شد و گفت:
اگر مرا نمی‌شناسید پس من فرزند حسن علیه‌السلام هستم سبط پیامبر مصطفی که امین بود.
این حسین است که مانند اسیری در زنجیر، بین مردمی گرفتارشده که از ابرهای رونده سیراب نشوند.
پس ۱۴ نفر را کشت، آنگاه هانی بن شبیب حضرمی او را کشت و خودش صورتش سیاه شد.
بعد از او برادرش قاسم بن حسن علیه‌السلام به میدان آمد.
بعد از او ابوبکر بن علی علیه‌السلام به میدان آمد و می‌گفت:
آقای من علی است که دارای افتخارات طولانی است از بنی‌هاشم، که بهترین و کریم و بخشنده‌اند این حسین پسر پیامبر مرسل است که با شمشیرهای تیز و برّان از او حمایت می‌کنیم.
جانم را فدای او می‌کنم که برادری باعظمت است.
آن‌قدر جنگید تا اینکه زَجْر بن بدر جُحفی و یا عُقبه غَنوی او را کشت.
بعد از او برادرش عمر بن علی علیه‌السلام به میدان آمد و این رجز را می‌خواند:
ای دشمنان خدا از عمر جدا شوید و فرار کنید از شیر راسخ و استوار و صاحب اطمینان، ضربه می‌زنم بر شما و فرار نمی‌کنم ای زجر بدان این را از عمر.
پس بر زَجْر بن بدر قاتل برادرش حمله کرد او را کشت، سپس رو به‌طرف جنگ کرد.*
بعد از او برادرش عثمان بن علی علیه‌السلام به میدان آمد و چنین می‌گفت:
همانا من عثمان هستم که مفاخر زیادی دارم. رهبرم علی علیه‌السلام است که دارای اعمال پاکی می‌بود.
این حسین آقای بهترین‌هاست آقای بزرگ و کوچک است، بعد از پیامبر و وصی او که یار او بود.
پس خولی بن یزید اصبحی تیری به او زد پس از اسبش به زمین افتاد و مردی از بنی ابان بن دارم سر او را برید.
بعد از او برادرش جعفر بن علی علیه‌السلام به میدان آمد وی فرمود:
من جعفر هستم دارای مقامات عالی که پسر علی هستم بهترین کسی که بخشش‌ها داشت.
او وصی پیامبر و دارای نورانیت‌ها و دوست‌داشتنی بود و عمویم جعفر برای حسب من بس است. از حسین که دارای سخاوت و فضیلت است حمایت می‌کنم پس خولی‌اصبحی تیری به‌سوی او انداخت که به شقیقه یعنی گیجگاه یا چشمش اصابت کرد.
بعد از او برادرش عبداللّه بن علی علیه‌السلام به میدان آمد و می‌فرمود:
من فرزند سخاوت و فضیلت هستم او علی است که در اعمال خوب و بهترین است.
شمشیر رسول خداست که خوارکننده است در هر روزی که سختی‌ها ظاهر شود. پس او را هانی بن شبیب حضرمی کشت.
قاسم بن حسن علیه‌السلام….
عباس بن علی علیه‌السلام…
علی‌اکبر علیه‌السلام…
علی‌اصغر علیه‌السلام…
درباره مقتولین از اهل‌بیت حسین علیه‌السلام به اختلاف نقل‌شده، بیشترین گفتند ۲۷ نفر که ۹ نفر از بنی عقیل. مسلم و جعفر و عون و عبدالرحمان و محمد بن مسلم و عبداللّه بن مسلم و جعفر بن محمد بن عقیل و محمد بن ابی سعید بن عقیل و ۳ نفر از فرزندان جعفر طیار: محمد بن عبداللّه بن جعفر و عون اکبر بن عبداللّه و عبداللّه بن عبداللّه و ۹ نفر از فرزندان امیرالمؤمنین حسین و عباس و فرزند عباس به نام محمد* و عُمَر و عثمان و جعفر و ابراهیم و عبداللّه اصغر و محمد اصغر و ابوبکر که درباره کشته شدن او تشکیک شده است. و ۴ نفر از فرزندان حسن علیه‌السلام ابوبکر و عبداللّه و قاسم و کسی گفته بِشْر و کسی گفته عمر که کودک بود و ۶ نفر از فرزندان حسین که درباره آن‌ها اختلاف است علی‌اکبر، ابراهیم، عبداللّه، محمد، حمزة، و علی و جعفر و عمر و زید.
گفته‌شده که محمد اصغر بن علی بن ابیطالب کشته نشده است و گفته‌شده که مردی از بنی دارم تیری به او زد و او را کشت.(۱)