عبدالرحمان بن عقیل

مادرش کنیز بود.(۱)
در کتاب لباب‌الأنساب آمده: خدیجه دختر علی علیه‌السلام زوجه عبدالرحمان بن عقیل بود؛ پس او داماد امیرالمؤمنین علیه‌السلام بوده است و صاحب دو پسر به نام‌های سعید و عقیل (نسب قریش) و دختری به نام حمیده شد.(۲)
او پس از عدی بن عبداللّه بن جعفر به میدان آمد.(۳)
بعد از جعفر بن عقیل به میدان وارد شد.(۴)
پس از عثمان بن علی، عبدالرحمان به میدان آمد.(۵)
او این‌گونه رجز می‌خواند:

پدرم عقیل است، جایگاهم را در بنی‌هاشم بدانید و بنی‌هاشم برادران من هستند.
راست‌گویانی که هم‌تراز قرآن هستند، این حسین است که بنیانی استوار دارد.(۶)
همراه ما حسین آقای هم‌تراز قرآن است و او آقای جوانان در بهشت است.(۷) او سالار بزرگان و جوانان است.(۸)
سپس جنگید تا اینکه ۱۷ جنگ‌جو را کشت.(۹)
آنگاه عبداللّه بن عُروة خثعمی تیری به‌سوی او انداخت و او را کشت.(۱۰)
عثمان بن خالد و بشر بن سوط [حوط] همدانی باهم به او حمله بردند و او را کشتند.(۱۱) بعضی بشر را بشیر یا نشر و سوط را حوط یا شوط گفته‌اند. عثمان بن خالد و بشر بن حرب باهم او را کشتند.(۱۲)
عده‌ای قاتل را عثمان بن خالد جهنی ذکر کرده‌اند.(۱۳)
در زیارت ناحیه از امام هادی علیه‌السلام آمده است: سلام بر عبدالرحمان بن عقیل، خداوند قاتل او و تیر زننده به او، عمر بن خالد بن اسد جهنی را لعنت کند.(۱۴)