الارشاد -شیخ مفید (متوفی ۴۱۳ هـ. ق)
همه اصحاب کشته شدند جز خاندان او، پس فرزندش علی‌اکبر علیه‌السلام…
سپس مردی از لشکر عمر بن سعد بنام عمرو بن صبیح تیری به‌سوی عبداللّه فرزند مسلم بن عقیل انداخت. عبداللّه دست خود را سپر کرده به پیشانی نهاد، آن تیر به دست او خورد، دست را سوراخ کرده به پیشانی فرورفت.
و آن را به پیشانی بدوخت، و دیگر نتوانست آن دست را از جای جنبش دهد. پس دیگری نزدیک آمده نیزه بر قلبش زد و او را به قتل رساند.
عبداللّه بن قطبه طائی به عون بن عبداللّه بن جعفر حمله کرد و او را بکشت.
عامر بن نهشل تمیمی به محمد بن عبداللّه بن جعفر حمله کرد و او را به قتل رساند.
عثمان بن خالد همدانی، به عبدالرحمان بن عقیل (برادر مسلم) حمله برد و او را کشت.
قاسم بن حسن علیه‌السلام….
علی‌اصغر…
ابوبکر بن حسن علیه‌السلام را عبداللّه بن عُقبه تیری بزد و او را به قتل رساند.
چون عباس بن علی علیه‌السلام بسیاری کشتگان خاندان حسین علیه‌السلام را دید به برادران مادری خود که عبداللّه و جعفر و عثمان بودند فرمود: ای برادران من گام پیش نهید تا من ببینم شمارا که برای خدا و رسولش خیرخواهی کردید زیرا شما فرزند ندارید.
پس عبداللّه پیش رفت و جنگ سختی کرد تا اینکه میان او و هانی بن شبیب حضرمی دو ضربت ردوبدل شد و هانی او را به قتل رساند.
آنگاه جعفر بن علی علیه‌السلام به‌جای برادر به میدان آمد او را نیز هانی کشت.
عثمان بن علی علیه‌السلام به‌جای برادران آمد و خولی بن یزید اصبحی تیری به او زده و او را بر زمین افکند و مردی از دارم بر او حمله کرد و سرش را جدا کرد.
عباس بن علی علیه‌السلام…
اطراف حسین علیه‌السلام را گرفتند. در این میان عبداللّه بن حسن علیه‌السلام که کودکی نابالغ بود از پیش زنان بیرون آمد و لشکر را شکافته و خود را به کنار عمویش رسانید. پس زینب دختر علی علیه‌السلام خود را به آن کودک رسانید که از رفتنش جلوگیری کند. حسین علیه‌السلام فرمود:
خواهرم این کودک را نگهدار، کودک از بازگشتن خودداری کرد و با سرسختی از رفتن سرپیچی نمود و گفت:
به خدا از عمویم جدا نخواهم شد. در این هنگام ابجر بن کعب شمشیرش را برای حسین علیه‌السلام بلند کرد. آن کودک گفت: ای پسر زن ناپاک آیا عمویم را می‌کشی؟
پس ابجر آن کودک را با شمشیر بزد. کودک دست خویش را سپر کرد و آن شمشیر دست او را جدا کرده، به پوست آویزان نمود.
کودک فریاد زد: مادر جان! پس حسین علیه‌السلام آن کودک را در برگرفت و به سینه چسبانید و فرمود: فرزند برادر بر این مصیبتی که بر تو رسیده شکیبایی کن و آن را به نیکی بشُمار گیر، زیرا همانا خداوند تو را به پدران شایسته‌ات می‌رساند.
وقتی زحر بن قیس در دمشق نزد یزید بیامد و گفت: چه خبر؟ زحر به یزید گفت: حسین بن علی در میان ۱۸ تن از خاندان خود و ۶۰ تن از پیروانش بر ما درآمد و آن‌ها را کشتیم.
نام کسانی که از خاندان حسین علیه‌السلام با آن حضرت در کربلا کشته شدند ۱۷ تن بودند. و آنان: عباس، عبداللّه، جعفر و عثمان که این چهار تن از فرزندان امیرالمؤمنین علیه‌السلام بودند و مادرشان امّ‌البنین بود.
عبداللّه و ابوبکر از فرزندان امیرالمؤمنین و مادرشان لیلی دختر مسعود ثقفی بود.
علی* و عبداللّه* از فرزندان حسین بودند.
قاسم، ابوبکر، عبداللّه از فرزندان حسن بن علی علیه‌السلام بودند. محمد و عون پسران عبداللّه بن جعفر بن ابیطالب بودند.
عبداللّه و جعفر و عبدالرحمان از فرزندان عقیل بن ابیطالب بودند.
و محمد بن ابی سعید بن عقیل(۱)