ابوبکر بن علی علیه‌السلام
نام مبارک او عبداللّه ملقب به ابوبکر بود.(۱)
مادر او لیلی دختر مسعود [بنت نهشلیه*] بن خالد [تمیمی*] بود.(۲) و از شهرت دارمی، ربعی و ثقفی برخوردار بود و در مقاتل‌الطالبیین گوید: شاعر این شعر را بر جدّ چهارم مادری ابوبکر گفته: بعضی خودشان را بزرگ می‌شمردند ولی بزرگ نیستند بزرگ خجسته سلم بن جندل است پس آنکه مادر او را کنیز گفته(۳) ضعیف است.
و آنکه نام مادر او را امّ‌البنین دختر حرام یادداشت نموده(۴) قابل‌توجه نیست.
او ۲۵ ساله بود.(۵)
اولین کسی که از برادران به میدان آمد ابوبکر بن علی بود.(۶)
بعد از قاسم بن حسن، ابوبکر به میدان آمد.(۷)
و این رجز را می‌گفت:
آقای من علی است که دارای افتخارات طولانی است. از بنی‌هاشم که بهترین و کریم و بخشنده است.
این حسین پسر پیامبر مرسل است که با شمشیرها تیز و برّان از او حمایت می‌کنم جانم را فدای او می‌کنم که برادری باعظمت است.(۸) ای خدا پس ثواب نازل‌شده‌ات را بر من منّت گذار(۹)
پس حمله کرد و آن‌قدر جنگید تا اینکه با ضربه خوردن به گیج گاهش کشته شد.(۱۰) تا اینکه زَحْربن قیس نخعی او را به قتل رساند.(۱۱) و کسی گفته او را عبداللّه بن عُقبه غنوی به قتل رساند.(۱۲)
در مناقب ابن شهرآشوب آمده: آن‌قدر جنگید تا اینکه زَجْر بن بدر جُحفی یا عُقبه غَنوی او را کشت.
از محمد بن علی (امام باقر علیه‌السلام) روایت‌شده که: مردی از قبیله هَمْدان او را به قتل رسانید. مدائنی گفته: او را در گودالی که به‌صورت جوی آبی بود کشته یافتند و قاتلش معلوم نشد.(۱۳) لذا در تاریخ طبری و ألکامل آمده است که در کشته شدنش شک وجود دارد.